Перевод: с польского на русский

с русского на польский

(do sekretu)

  • 1 dzielenie sekretu

    • secret sharing

    Słownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > dzielenie sekretu

  • 2 dopuścić

    глаг.
    • впускать
    • допускать
    • допустить
    • позволять
    • предполагать
    • предположить
    • признавать
    • принимать
    • принять
    • разрешать
    * * *
    dopu|ścić
    \dopuścićszczę, \dopuścićszczony сов. допустить;

    \dopuścić do matury допустить к экзаменам на аттестат зрелости; \dopuścić do głosu (do słowa) дать возможность высказаться; \dopuścić do tajemnicy (do sekretu) посвятить в тайну

    * * *
    dopuszczę, dopuszczony сов.
    допусти́ть

    dopuścić do matury — допусти́ть к экза́менам на аттеста́т зре́лости

    dopuścić do głosu (do słowa) — дать возмо́жность вы́сказаться

    dopuścić do tajemnicy (do sekretu) — посвяти́ть в та́йну

    Słownik polsko-rosyjski > dopuścić

  • 3 sekret

    сущ.
    • загадка
    • секрет
    • тайна
    * * *
    секрет (тайна)
    biol. wydzielina биол. секрет (жидкость, выделяемая железами)
    stanowisko obserwacyjne, stanowisko wartownicze воен. секрет (сторожевой пост)
    * * *
    ♂, Р. \sekretu секрет, тайна ž;

    pod \sekretem по секрету, под секретом; wydać \sekret выдать секрет

    + tajemnica

    * * *
    м, P sekretu
    секре́т, та́йна ż

    pod sekretem — по секре́ту, под секре́том

    wydać sekret — вы́дать секре́т

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > sekret

См. также в других словарях:

  • sekretus — sekretùs, ì adj. (4) NdŽ slaptas, slapus, neviešas. sekrečiaĩ adv. NdŽ …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • Jabier Muguruza — Datos generales Nombre real Jabier Muguruza Ugarte Nacimiento 30 de agosto de 1960 Origen Irún, Pa …   Wikipedia Español

  • sekret — m IV, D. u, Ms. sekretecie; lm M. y 1. «sprawa, którą trzeba ukrywać, której nie należy rozgłaszać; tajemnica» Wielki sekret. Sekrety rodzinne. Sekrety między koleżankami. Dochować, dotrzymać, strzec sekretu. Utrzymać, zachować sekret. Wyciągnąć …   Słownik języka polskiego

  • strzec — ndk XI, strzegę, strzeżesz, strzeż, strzegł, strzeżony «mieć kogoś, coś pod dozorem, stać na straży czegoś, uważać na kogoś, na coś; opiekować się, chronić, pilnować» Bacznie, pilnie, troskliwie strzec kogoś, czegoś. Strzec dziecka, domu, dobytku …   Słownik języka polskiego

  • sekret — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. sekretecie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} informacja, sprawa, której się nie ujawnia, nie przekazuje dalej; tajemnica : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sekrety nastolatek. Dochować… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • studnia — Jak w studnię a) «bez śladu; jak kamień w wodę»: Wyjechał już ze dwa lata temu i przepadł jak w studnię, nic o nim nie wiemy. TV talk 1999. b) «głęboko»: – Nie lubię mężczyzn – szepnęła. – Nie lubię tego, że tak ich potrzebuję. Dlaczego wpadam w… …   Słownik frazeologiczny

  • tajemnica — 1. Publiczna tajemnica, tajemnica poliszynela «rzecz, która miała być tajemnicą, ale jest wszystkim znana»: Od początku lat osiemdziesiątych narkomania przestała być tajemnicą publiczną, można było o niej mówić i dyskutować. S mowa 1991.… …   Słownik frazeologiczny

  • dopuścić — dk VIa, dopuścićpuszczę, dopuścićcisz, dopuścićpuść, dopuścićcił, dopuścićpuszczony dopuszczać ndk I, dopuścićam, dopuścićasz, dopuścićają, dopuścićaj, dopuścićał, dopuścićany 1. «pozwolić zbliżyć się, dać przystęp do kogoś, czegoś (często z… …   Słownik języka polskiego

  • dotrzymać — dk I, dotrzymaćam, dotrzymaćasz, dotrzymaćają, dotrzymaćaj, dotrzymaćał, dotrzymaćany dotrzymywać ndk VIIIa, dotrzymaćmuję, dotrzymaćmujesz, dotrzymaćmuj, dotrzymaćywał, dotrzymaćywany 1. «trzymać, przechować do pewnego (jakiegoś) czasu»… …   Słownik języka polskiego

  • niedyskretny — niedyskretnyni «nie umiejący zachować milczenia, dochować sekretu; wdzierający się w cudze tajemnice; świadczący o czyjejś niedyskrecji; niedelikatny, nietaktowny» Niedyskretny reporter. Niedyskretne pytanie. Niedyskretna ciekawość. Niedyskretne… …   Słownik języka polskiego

  • plotkarka — ż III, CMs. plotkarkarce; lm D. plotkarkarek «kobieta roznosząca, rozpowszechniająca plotki» Plotkarka nie umiała utrzymać sekretu …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»